Zenuwaandoeningen

Epilepsie kan op iedere leeftijd onstaan. Het wordt vaker gezien bij Duitse en Tervuerense herders, Beagles, Dashonden, keeshonden, retrievers, spaniëls en collies. Bij een epileptische aanval ontstaat er een soort kortsluiting in de hersenen. Bij een klassieke epilepsie aanval is er bewustzijnsverlies, verkrampen de spieren en kan uw dier urine of ontlasting laten lopen.

Wanneer de ‘kortsluiting’ zich slechts in een deel van de hersenen afspeelt, kan uw dier bijvoorbeeld klapperen met de onderkaak, met één of meer poten trekken, wat spastisch zijn of denkbeeldige dingen najagen. Soms merkt u dat uw hond of kat zich voor en na de aanval anders gedraagt.

Regelmatig komen er dieren in de kliniek dieren die een soort toeval hebben gehad. Gelukkig is niet iedere otoeval het gevolg van epilepsie. Toevallen kunnen ook door trauma, vergiftiging, pijn, hartproblemen en gedragsproblemen ontstaan.

Het kan zijn, dat het bij één enkele aanval blijft, maar het is zeker niet uitgesloten, dat uw dier vaker toevallen zal krijgen. Wanneer uw dier last heeft van toevallen, maakt u dan een afspraak bij ons. Daarbij is het verstandig om de frequentie en de duur van de toevallen te noteren en voor ons mee te nemen. Met behulp van een algemeen lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek zullen wij proberen de oorzaak te achterhalen (secundaire epilepsie). Het kan echter zijn, dat er geen aanwijsbare oorzaak te vinden is (primaire epilepsie).

Als er vaker aanvallen optreden of als de aanvallen erg heftig zijn, wordt een behandeling gestart. Daarnaast wordt geadviseerd om een dagboek bij te houden waarin u nauwgezet kunt noteren wanneer uw dier een aanval had, hoe lang het duurde en hoe ernstig deze was. Op basis van dit verloop kan het soort medicijn en de dosering worden bepaald.

Bij een hernia wordt de inhoud van de tussenwervelschijf tegen het ruggenmerg en de zenuwen aangedrukt. Dit kan verschillende symptomen geven; veel pijn, stijve nek, pijn bij omdraaien in de mand, dronkenmansgang of verlamming.

De symptomen zijn afhankelijk van de plaats van de hernia. Een hernia is vooral bekend bij teckels, daarom wordt het ook wel eens ‘teckelverlamming’ genoemd. Maar het wordt ook vaak gezien bij de Franse bulldog, shih tzu, beagle, Pekinees, Maltezer, Welsh corgi, dobermann en Labrador retriever.

Een hernia kan ook bij katten voorkomen, maar dit gebeurt zelden. Een kat kan dezelfde symptomen hebben als een hond. Als we bij een kat een hernia constateren dan zijn er twee behandelmethodes. Wij kunnen de hernia behandelen met medicatie en veel rust of door te opereren. Afhankelijk van de klachten, de plaats en ernst van de hernia kiezen we voor de soort behandeling.