Huid & vacht

Huidklachten is één van de meest voorkomende problemen bij onze huisdieren. Er kunnen tal van redenen zijn voor huidklachten, waaronder allergie, mijten, schimmels of bacteriële ontstekingen.

Het is altijd zaak vlooien uit te sluiten. Ook wanneer u geen vlooien ziet, kunnen zij best de oorzaak van de problemen zijn. Uw hond of kat kan namelijk een vlooienallergie hebben ontwikkeld, waardoor één enkele vlooienbeet aanleiding geeft voor zo’n twee weken lang jeuk. En dat terwijl de vlo al lang gevlogen is! Goed ontvlooien, ook in de winter, is dus een absolute must voor dieren met jeukklachten! In de kliniek zullen we de huid van uw dier uitgebreid bekijken. Indien nodig onderzoeken we met behulp van verder onderzoek of er sprake is van mijten of schimmels. Wanneer uw dier wordt verdacht van een allergie zijn er meerdere mogelijkheden.

Maar ook voedselallergieën komen regelmatig voor. Dit kan zijn op voeding dat u al jaren probleemloos heeft gegeven. Een voedselallergie is alleen uit te sluiten met behulp van een zogenaamd hypoallergeen dieet. Dit is een medicinaal voer dat alleen bij dierenartsen verkrijgbaar is. Dit dieet dient minimaal acht weken zeer serieus gegeven te worden, zonder dat er iets anders bij gegeven wordt (dus geen tussendoortjes, koekjes, etc.). Wanneer zo’n dieet geen verbetering oplevert, dan is uw dier hoogstwaarschijnlijk allergisch voor “iets” uit de omgeving. Dat kan van alles zijn: van graspollen tot huisstofmijten. Via een bloedtest kan bepaald worden voor welke stoffen uw dier allergisch is. Vervolgens kan er op basis van deze stoffen een medicijn speciaal voor uw dier worden gemaakt dat per injectie geven moet worden. In 70% van de patiënten geeft dit een verbetering. Het nadeel van deze therapie is echter de hoge kosten en het feit dat het levenslang gegeven moet worden.

Jonge en langharige katten kunnen last krijgen van een huidschimmelinfectie (dermatophytose) en worden de huid en haren aangetast door huidschimmels. Het is een aandoening met sterk wisselende symptomen.

Een huidschimmelinfectie wordt vastgesteld met microscopisch onderzoek of via een schimmelkweek. Als een kat een huidschimmelinfectie heeft, moet hij altijd behandeld worden. Huidschimmel is besmettelijk voor andere dieren, maar ook voor mensen.

Wat is de oorzaak van een schimmelinfectie?

De infectie wordt overgebracht door sporen van de schimmel. Dieren kunnen zich besmetten door contact met haren en schilfers van een ander geïnfecteerd dier of een besmette omgeving of voorwerpen, zoals:

• Kammen
• Borstels
• Nagelknippers
• Ligkussen

De sporen hechten zich aan de huid en vormen schimmeldraden die de huid en haren binnendringen. Een kat die zich goed wast, verwijdert de schimmelsporen voordat ze binnen kunnen dringen. Bij langharige katten lukt dit minder goed, daarom hebben langharige katten vaker last van huidschimmelinfecties. Een volwassen (kortharige) kat heeft een goede weerstand tegen het binnendringen van de schimmel. Bij jonge katten is deze weerstand nog niet goed ontwikkeld, daarom zijn zij ook gevoeliger voor huidschimmelinfecties. Ook als de huid beschadigd wordt door bijvoorbeeld parasieten zoals vlooien, kan de schimmelinfectie sneller aanslaan.

Wat zijn de klachten?

Katten met een huidschimmelinfectie kunnen uiteenlopende klachten hebben van een mottige vacht en enkele kale plekjes tot uitgebreide ontsteking van de huid. Ook zijn er dieren die helemaal geen huidafwijkingen vertonen, de zogenaamde dragers. Langharige katten, zoals de Perzische kat en de Noorse boskat zijn vaak zulke symptoom loze dragers.

Bij de mens wordt een huidschimmelinfectie vaak ringworm genoemd, door de ronde, zich uitbreidende en vanuit het midden genezende plekken. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, komt dit bij de kat echter maar weinig voor. Schimmel veroorzaakt in principe geen jeuk, tenzij de huidschimmelinfectie heeft geleid tot een min of meer ernstige ontsteking van de huid met ook korstvorming.

Wat moet u doen als uw kat een huidschimmelinfectie heeft?

Dieren met een schimmelinfectie moeten altijd behandeld worden vanwege het risico van besmetting van de mens en andere dieren in de omgeving van het huisdier. Niet alleen de besmette dieren (dus ook de dragers), maar ook de omgeving moeten behandeld worden. In de meeste gevallen is een langdurige behandeling nodig voordat het dier volledig vrij van schimmels is.

Regelmatig lopen honden en katten van elkaar vechtwonden op. De vieze bacteriën op de tanden kunnen voor grote problemen zorgen!

Zelfs (of juist) wanneer er slechts een klein gaatje was, kunnen de gevolgen erg vervelend zijn. Het gaatje gaat namelijk snel weer dicht, terwijl de bacteriën nog onder de huid zitten. De bacteriën vermenigvuldigen zich en kunnen niet weg. Er komt dan vaak zwelling op die plek (zie de wang van de kat hiernaast). Verder kan er slechts aan de buitenkant een klein gaatje zichtbaar zijn, terwijl er onderhuids veel meer schade is aangericht, aan bijvoorbeeld spieren, zenuwen en/of bloedvaten. Het is daarom altijd raadzaam na een bijtincident met uw dier bij de dierenarts langs te gaan. Thuis kunt u de wond eventueel al wassen met betadine. Bij ons wordt vastgesteld wat de schade is en wordt een passende therapie vast gesteld. Veelal zal uw dier ook antibiotica nodig hebben om de eventuele bacteriën te bestrijden.

Overigens wanneer u zelf gebeten wordt, schroom dan niet om contact op te nemen met uw huisarts.

Wat zijn grasaren?

Grasaren zijn zaden aan de uiteindes van een wilde grassoort, met harde weerhaken eraan. Ze worden ook wel kruipers genoemd. Deze zogenaamde kruipers kunnen in de zomer voor verschillende problemen zorgen bij onze huisdieren. Als ze vastzitten gaan ze steeds dieper “graven”. Grasaren hebben een aantal favoriete plekken in het lichaam van uw huisdier om zich te verstoppen, die we hier graag met u bespreken.

Waar moeten we opletten?

Grasaren zitten vaak los bij vers gemaaid wild gras. Controleer daarom na een wandeling in zo’n gebied altijd even uw dier, want hoe eerder we de grasaren weghalen, hoe minder schade ze kunnen aanrichten! Let dan vooral op de gebieden die we onderstaand aangeven, want daar zien we grasaren het meest.

Als het mogelijk is, ontwijk dan deze plekken met veel wild gras, vooral als het vers gemaaid is.

Grasaren tussen tenen

Loszittende grasaren komen snel vast te zitten tussen de tenen van honden. In veel gevallen blijven ze eerst in de vacht zitten en kruipen ze daarna omhoog de huid in. Honden met een lange of krullende vacht zien we daarom net iets vaker met dit probleem. Als grasaren zich eenmaal in de huid gaan nestelen, kunnen ze daar flinke ontstekingen veroorzaken. Omdat ze zulke kruipers zijn, kunnen ze steeds dieper het lichaam in komen en richten ze zo steeds meer schade aan. In zeldzame gevallen komen grasaren zelfs in organen terecht.

Het beste kunnen we er vroeg bij zijn, door direct na een wandeling de vacht en huid te controleren op grasaren. Mocht er toch een grasaar in de huid zitten, dan zullen we een aantal symptomen herkennen. Bijvoorbeeld het dikker of roder worden van de huid, veelvoudig likken, eventueel pus of vieze uitvloeiing. Uw huisdier kan ook mank gaan lopen als ze veel last krijgen. Bij een flinke ontsteking zal hij zich ook gewoon ziek gaan voelen. Denk dan aan slechter eten, koorts, en sloomheid.

Al deze symptomen kunnen op verschillende problemen wijzen, maar kom altijd even langs om de dierenarts ernaar te laten kijken.

Grasaren in het oog

Ook het oog is een van de favoriete verstopplekjes van de grasaren. In het oog zullen ze in de eerste instantie al veel irritatie veroorzaken, maar kunnen ze uiteindelijk ook een beschadiging van het hoornvlies veroorzaken.

Dieren die last hebben van een grasaar in het oog zullen veel met hun oogje knijpen en misschien vieze uitvloeiing hebben. Deze signalen kunnen wijzen op een oogontsteking, of een ander oogprobleem, maar dus ook op een grasaar. Kom met uw hond die last lijkt te hebben van zijn oogje zeker even bij de dierenarts langs.

Grasaren in de neus

Honden die flink willen snuffelen aan het gras kunnen zo een grasaar meenemen de neus in. U kunt zich voorstellen dat zo’n stekelig ding in de neusgang veel irritatie geeft. Dit kan ervoor zorgendat de hond veel niest en er soms ook bloed uit de neus komt. Vaak is er een éénzijdige neusuitvloeiing. Als we er op tijd bij zijn kunnen we deze grasaar onder narcose verwijderen met een lange tang. Als de grasaar echter al te diep naar binnen is gekropen, is er soms zelfs een scopie nodig. Dan gaat er een kleine camera naar binnen en wordt de aar zo verwijderd.

Als uw hond veel niest of als er bloed uit de neus komt, bel dan zeker voor een afspraak.

Grasaren in het oor

Vooral bij honden met grote, hangende oren kruipen de grasaren maar al te graag naar binnen. Ook hier kruipen ze eigenlijk telkens dieper, waardoor ze uiteindelijk zelfs het trommelvlies kunnen doorboren of in de hersenen terecht kunnen komen. Na een oorinspectie met een otoscoop is snel te zien of het daadwerkelijk om een grasaar gaat. Deze moeten we dan onder narcose verwijderen. Gelukkig laten honden goed zien wanneer ze last hebben van hun oren. Dit doen ze door veel met hun kop te schudden of te krabben aan het oor. Dit kan meerdere oorzaken hebben, zoals een oorontsteking of oormijt, maar in de zomer is de grasaar ook zeker een van de boosdoeners in het oor. Laat uw hond zien dat hij last heeft van zijn oor, kom dan zeker met hem langs bij de dierenarts!