Patiënt van de maand

Bijzondere patiënten

  • Juni 2023: Pien
  • April 2023: Roxy en Balou
  • Maart 2023: Isa
  • Januari: Nelis
  • December: Hans
  • December: Macha
  • November: Fausto
  • November: Sparky
  • Oktober: Bram
  • Augustus: Bep
  • Juli: Crypto
  • Februari: Fleur
  • Januari: Coco
  • December: Lola
  • November: Bink
  • Oktober: Nino
  • September: Logan
  • Juli: Joep
  • Juni: Puma
  • Mei: Vinnie
  • April: Mellow
  • Maart: Sam
  • Februari: Odie
  • December: Buck
  • November: Amigo
  • Oktober: Kenzo
  • September: Phila
  • Augustus: Elwin
  • Juni: Diesel
  • Mei: Paola
  • April: Holly
  • Maart: Rosso
  • Februari: Dushi
  • Januari: Koda

Juni 2023: Pien

9-jarige poes Pien leidt een heerlijk leventje bij haar eigenaren. Zij hebben een grote tuin waar zij een groot deel van de dag lekker rondscharrelt. Achter de tuin loopt een brede sloot waar vissers graag gebruik van maken. Er raken hierbij nog weleens vishaken in de bomen verstrikt die uiteindelijk vallen en zo in de tuin terechtkomen. Pechvogel Pien was er helaas een keer eerder bij dan haar baasjes en kwam met haar achterpoten vast te zitten in een verdwaalde haak. Zo kwam zij bij ons in de kliniek terecht.

Bij het nakijken van Pien bleek de vishaak vast te zitten in beide achterpoten. Het was nodig om haar een roesje te geven om de haak te kunnen verwijderen. Pien hield er een paar nare wonden aan over, maar geen permanente schade gelukkig.

Pien mocht dezelfde dag weer mee naar huis met een pijnstiller/onstekingsremmer en antibiotica. Tevens kreeg zij een kraag om zodat zij niet aan de wonden kon zitten. Pien vond dit echter maar niets en kreeg het binnen een halve dag voor elkaar om deze af te doen. Ook het toedienen van de medicijnen viel niet mee bij deze pittige dame, maar de eigenaren hebben doorgezet. Na een week zagen wij Pien weer in de kliniek voor een controle en mochten de hechtingen eruit. Inmiddels is Pien helemaal genezen en heeft zij haar baasjes de worstelpartijen om haar te behandelen vergeven. Hopelijk hoeft ze dit niet nog een keer mee te maken!

April 2023: Roxy en Balou

De honden Roxy en Balou kwamen op dezelfde dag bij ons in de kliniek, beiden drachtig.

Roxy is een enthousiaste Jack Russel van anderhalf jaar oud. Zij gaat altijd graag mee erop uit, zelfs al is het naar de dierenarts! De eigenaren kwamen met haar om een röntgenfoto te laten maken om te zien hoeveel pups zij konden verwachten. Roxy was op de dag dat ze bij ons kwam bijna twee maanden drachtig. Op onderstaande foto’s zijn de schedeltjes en ruggengraten van de ongeboren pups zichtbaar.

Ook met een echo kunnen de pups in beeld gebracht worden, tevens kunnen op deze manier de hartslagen gecontroleerd worden. Bij Roxy is eerder in de zwangerschap een echo gemaakt. Op het onderstaande echobeeld ziet u een pup op zijn rug liggen. U ziet aan de linkerkant de kop.

Balou is een heel lief hondje met een zacht karakter. Ze is 4 jaar oud en al vanaf haar geboorte bij haar eigenaar. Ze is een grote hulp in huis. Als haar eigenaar iets laat vallen, staat Balou klaar om het op te rapen! Ook was zij een grote hulp voor moeder Beertje toen zij een tweede nestje kreeg. Balou raakte ontzettend gehecht aan haar jongere zusje Booboo en werd zelfs schijnzwanger. De eigenaren hebben toen besloten dat Balou uiteindelijk ook een nestje mocht krijgen. Toen de eigenaren met Balou bij ons in de kliniek kwamen, was Balou hoogdrachtig. De bevalling kwam echter niet op gang. De dierenarts heeft met behulp van een echo gecontroleerd of de pups wel in leven waren, dit was gelukkig het geval. Er is besloten om een keizersnede te doen om niet het risico te lopen dat de bevalling te lang op zich laat wachten en de gezondheid van moeder en de pups in gevaar komt.

Er zijn tijdens de keizersnede vijf gezonde pups op de wereld gekomen. Balou is meteen gesteriliseerd omdat dit haar enige nestje zal zijn. Balou en haar pups maken het gelukkig goed. Ze accepteerde de pups meteen en gedraagt zich als een echte moeder! Soms verloopt dit proces moeizamer na een keizersnede, omdat moederhond de geboorte niet bewust meemaakt en vervolgens wakker wordt met kleine, wriemelende pups die graag bij haar willen drinken, terwijl ze dan nog een gevoelige buik heeft van de operatie.

Roxy is op 17 april bevallen van zes prachtige pups, drie bruine teefjes en drie zwarte reutjes. Ook deze moeder en pups maken het goed!

Balou met pups:

 

Roxy met pups:

Zowel de eigenaren van Roxy als de eigenaren van Balou hebben zich goed voorbereid op de dracht, de bevalling en de nazorg. Het is belangrijk om te weten wat het normale verloop is en wat de bijdrage van u als eigenaar hierbij kan zijn. Maar het verdiepen in wat er mis kan gaan en wanneer er ingrijpen van een dierenarts nodig is, is minstens net zo belangrijk. Ook de erfelijke eigenschappen van de ouderdieren is van groot belang, om te voorkomen dat er slechte genen worden doorgegeven waardoor het nageslacht niet gezond is. Kortom, er komt een hoop bij kijken!

Maart 2023: Isa

Isa is een cavia van twee jaar oud die recentelijk bij haar huidige eigenaar is komen wonen. Helaas had zij bij haar vorige eigenaar haar zusje verloren waarmee zij samenleefde. De eigenaar wilde geen nieuwe cavia, maar besefte zich dat cavia’s gelukkiger zijn met soortgenoten om zich heen. Zij heeft er daarom voor gekozen om Isa af te staan.

Bij het in huis nemen van nieuwe dieren is een gezondheidscheck aan te raden, in dit geval zeker omdat Isa haar zusje op zo’n jonge leeftijd door gezondheidsproblemen overleden is. Tijdens de gezondheidscheck van Isa kon de dierenarts bij palpatie de eierstokken voelen, die normaal gesproken kleiner zijn dan een erwt en hierdoor niet voelbaar. Er is een echo gemaakt, waarop te zien was dat beide eierstokken cysteus (met vocht gevuld) waren en ongeveer 1,5 cm in doorsnede. Ook de baarmoeder bleek verdikt. Het was al opgevallen dat Isa zich erg dominant gedroeg.

Cysteuze eierstokken kunnen diverse klachten geven, maar dit hoeft niet. De volgende symptomen kunnen aanwezig zijn:

  • Kaalheid op de rug en flanken;
  • Minder eten en hierdoor vermageren;
  • Overmatig dominant en berig gedrag (door hormonale veranderingen);
  • Sufheid en apathie door pijn;
  • Bloed in de urine.

Soms zijn hormonale injecties effectief voor het behandelen van cysteuze eierstokken. In het geval van Isa was het echter raadzaam om ook de baarmoeder te verwijderen. Er is daarom voor gekozen om haar te opereren om zowel de eierstokken als de baarmoeder te verwijderen.

Op deze foto ziet u de eierstokken en baarmoeder van Isa. Het gaasje is 7,5 bij 7,5 cm.

Isa heeft de operatie goed doorstaan en is hersteld. Zij gedraagt zich nu veel toleranter naar soortgenoten en gaat hopelijk nog een lang en gelukkig leven tegemoet bij haar nieuwe thuis!

Januari: Nelis

Nelis is een 2- jarige Old English Bulldog met een lief, zachtaardig karaker. Hoewel hij graag veel dutjes doet overdag, vind hij het ook fantastisch om af en toe buiten los te mogen lopen en te rennen.

Toen Nelis bij ons kwam voor zijn jaarlijkse vaccinatie en controle, vertelde zijn eigenaren dat het hen opviel dat Nelis soms door zijn achterhand heen zakt. Dit viel vooral op in de avond als Nelis overdag lekker buiten had gerend.

Bij het klinisch onderzoek leken Nelis zijn gewrichten gevoelig en bleek hij een wat stijve rug te hebben. Bij bepaalde bewegingen voelden we een soort knakje, dit noemen we crepitatie, en dat kan duiden op slecht kraakbeen.

Om erachter te komen wat de oorzaak van de klachten precies is, zijn er rontgenfoto's gemaakt van Nelis zijn heupen, knieen en rug. Op de foto's zien de heupen en knieen er goed uit, maar sommige ruggenwervels bleken een malformatie te hebben. Dit betekent dat deze niet gevormd zijn zoals zou moeten.  Daardoor heeft Nelis al arthrose in zijn rug, oftewel slijtage van het kraakbeen.

Helaas zijn de problemen die Nelis heeft niet uitzonderlijk voor dit ras. Dit heeft te maken met de bouw van het lichaam. Bij bull-achtigen (Franse bulldoggen, Engelse bulldoggen en ook soms wel bij mopshonden) zien we vaker, ook als toevalsbevinding, dat ze wervels hebben die niet mooi gevormd zijn. Hierdoor kunnen ze op jonge en latere leeftijd klachten krijgen.

Genezing is niet mogelijk, maar Nelis krijgt een pijnstiller/ontstekingsremmer die ervoor zorgt dat hij zijn gelukkige leventje kan leiden met zo min mogelijk klachten. Zijn baasjes houden hem goed in de gaten en over een tijdje komen ze weer met hem langs om te laten controleren hoe het gaat. We hopen dat Nelis vooral zijn vrolijke, blije zelf blijft!

 

December: Hans

Helaas mankeren ook onze eigen huisdieren weleens iets. De patiënt van de maand december is Hans, de 12- jarige kater van dierenarts Cathy. Hans is een echte rover die regelmatig wild vangt en opeet buiten.

Cathy had Hans meegenomen naar de kliniek omdat het haar opgevallen was dat hij niet lekker in zijn vel zat. Hij kwam nog lekker knuffelen zoals altijd, maar at minder dan anders, zat rabberig in zijn vacht en had weinig energie.

Tijdens het klinisch onderzoek viel op dat Hans zijn slijmvliezen geel waren, wat icterus genoemd wordt. Icterus ontstaat door een ophoping van bilirubine. Dit is een afvalstof die vrijkomt bij de afbraak van rode bloedcellen en door de lever wordt afgebroken. Bilirubine kan zich gaan ophopen in het lichaam doordat er teveel rode bloedcellen worden afgebroken of door afwijkingen aan de lever en/of galwegen.

Om meer duidelijk te krijgen over wat Hans precies mankeerde, hebben we gebruik gemaakt van aanvullende diagnostische middelen. Er is bloedonderzoek gedaan en er zijn een röntgenfoto en echo gemaakt. Het bloedonderzoek liet afwijkende leverwaarden zien. De echo gaf nog meer duidelijkheid, hierop was te zien dat de galblaas en de galgangen vergroot waren.

Op de foto hierboven ziet u een beeld van de echo. Het grote, zwarte vlak bovenaan in het midden is de galblaas. De kleinere, donkere ovale en ronde vormen eromheen zijn galgangen.

Hans bleek te lijden aan acute cholangitis, ofwel een ontsteking van de galwegen. Katten kunnen hier erg ziek van zijn. Symptomen die hierbij passen zijn: icterus (gele verkleuring van de slijmvliezen), niet willen eten, koorts en braken. Als een kat niet wilt eten, is het belangrijk om te dwangvoeren. Dit omdat er anders snel vervetting van de lever op kan treden. Doe dit echter niet zomaar, het is belangrijk om te weten wat er aan de hand is en uw kat eerst na te laten kijken door een dierenarts.

Gelukkig was onze dierenarts er snel bij en is de prognose goed. Hans zal voor maar liefst zes weken aan de antibiotica moeten zitten, maar komt er gelukkig weer bovenop!

December: Macha

De patiënt van de maand December is maand is Macha.

Macha en haar baasje waren lekker aan het wandelen toen het de eigenaar ineens opviel dat ze plotseling veel moest niezen en dat er ook wat bloed bij zat. Omdat het zo acuut optrad vond de eigenaar het toch wel heel vreemd en besloot hij om ons te bellen.

Op de praktijk heeft de dierenarts Macha helemaal nagekeken. Daarbij moest er natuurlijk extra zorg aan de neus besteed worden. Echter is Macha, zoals jullie zien, een pomeriaan. Dit is een vrij klein hondenras, Macha is namelijk maar 2,8 kg, maar dat maakt het kijken in de neus erg lastig. Met het kleinste tuitje die we op onze kijker kunnen zetten heeft de dierenarts in de neusgangen van Macha gekeken.

In de rechterneusgang zagen we gewoon mooi roze slijmvlies, maar in de linkerneusgang zagen we in de diepte iets zitten wat op plantaardig materiaal leek. Om dat beter te kunnen bekijken en eventueel ook weg te kunnen halen moest Macha onder narcose gebracht worden. Toen ze vervolgens lekker sliep, heeft de dierenarts nog een keer goed in de neus gekeken en heeft ze met een klein tangetje een stukje gras/riet uit de neusgang vandaan gehaald!

Op de foto kunt u zien hoe groot het stukje gras was in vergelijking tot de hondenkoekjes die we altijd hebben op de praktijk. U kunt zich voorstellen dat dat een heel vervelend gevoel moet geven in zo’n klein neusje. Gelukkig kon Macha daarna weer lekker wakker worden en is ze met wat ontstekingsremmers naar huis gegaan.

November: Fausto

De patiënt van de maand November is Fausto. Fausto is een lieve Ragdoll kater van 5 jaar oud die pas een maandje bij deze eigenaren was. De vorige eigenaar had terloops gemeld dat hij wel eens wat problemen had met zijn ontlasting, maar dat hij met speciale voeding goed gaat.

Op maandag kwam Fausto bij ons binnen omdat hij eerst waterdunne diarree had gehad en daarna was er geen ontlasting meer gezien. Tijdens het klinisch onderzoek werd de ernst van het probleem al snel duidelijk. Er was heel veel, hele harde ontlasting in de darmen voelbaar van wel bijna 10 centimeter in doorsnede! Dit is erg groot voor een kat en het zou hem niet meer lukken om dit zonder behandeling uit te poepen.

Om hem te helpen moeten dan, onder narcose, zijn darmen geleegd worden. Eerst is er een rontgenfoto gemaakt, die bevestigde dat er veel harde ontlasting in de darm zat. De dierenarts heeft een clysma toegediend, ofwel via de anus een vloeistof ingebracht in de darmen, om de ontlasting zachter te maken en het poepen te bevorderen. Ook is er al heel veel ontlasting uit de darmen vandaan gemasseerd, maar een deel van de ontlasting zat te ver weg en konden we er nog niet uit masseren. Door het clysma was de rest van de ontlasting een stuk zachter geworden en was de hoop dat hij het restant zelf weer uit kon poepen.

Helaas was dat niet het geval en kwam Fausto later in de week weer terug omdat het hem nog niet lukte om te poepen. Daarom hebben we nog een paar keer een clysma gegeven en nog een keer onder sedatie zijn darmen leeggemasseerd.

Dit probleem van Fausto noemen we ook wel een mega-colon. Het colon is de mooie latijnse term voor de dikke darm en bij katten kan door een aangeboren, maar ook een verkregen probleem een mega-colon ontstaan. De "knedende” functie van de dikke darm is belemmerd, waardoor de ontlasting niet goed naar de einddarm toe gemasseerd wordt en dus stagneert in de darm. Hierdoor droogt de ontlasting heel erg in, waardoor het een grote steen wordt die eruit gepoept moet worden, maar wat vaak niet goed lukt.

Gelukkig heeft alle moeite geloond en is Fausto goed hersteld. Hopelijk blijft Fausto met alle goede zorgen thuis de kattenbak goed vullen en kan hij weer lekker met zijn broers ravotten!

November: Sparky

Onze patiënt van de maand november is Sparky. Sparky heeft helaas last van haar nieren. En om haar zo goed mogelijk te ondersteunen, komt het baasje met Sparky regelmatig voor een onderhuids infuus. Deze infusen worden gegeven door onze paraveterinairen (dierenartsassistentes).

Sparky is een jonge dame van 5 jaar. En sinds een aantal maanden wilde ze niet goed eten, en zat ze niet lekker in haar vel. Na behandelingen tegen de misselijkheid en allemaal lekkere dingen aangeboden gekregen, ging het nog steeds niet goed met Sparky. Toen is er besloten om wat bloed van haar af te nemen, om haar orgaanwaardes te kunnen meten.

Helaas voor Sparky kwam hieruit dat de creatinine en ureum verhoogd waren. De creatinine en ureum zijn beide afvalstoffen die door de nieren uit het bloed worden gefilterd, en doormiddel van urine worden uitgescheiden. Als de nieren niet meer goed werken, worden deze stoffen niet goed meer uit het bloed gehaald. Dit was dus het geval bij Sparky.

Het baasje van Sparky is hierna gestart met speciale voeding voor de nieren. En doorgegaan met medicatie, om Sparky zo goed mogelijk te kunnen ondersteunen. Ook is het belangrijk bij een nierpatiënt dat ze genoeg vocht binnenkrijgen. Wanneer dit niet lukt door genoeg te drinken, kan er gestart worden met onderhuids vocht toe te dienen.

Sparky liet het een tijd lang thuis goed toe, om vocht toegediend te krijgen. Maar was na een tijdje dat prikken toch wel een beetje zat. Gelukkig staan onze paraveterinairen graag klaar voor Sparky, om met wat extra handjes toch wat vocht toe te kunnen dienen.

Heel veel succes Sparky!

 

 

Oktober: Bram

Onze patiënt van de maand oktober is Bram. Normaal is Bram een vrolijke kerel, maar ineens wilde hij niet meer eten, niet meer mee uit en Bram was ineens erg sloom en afwezig. Dit was voor zijn baasjes een teken om langs te gaan bij de dierenarts.  

Bij de dierenarts viel het op dat de buik van Bram wat opgezet was. Dit was ook al bij de baasjes opgevallen. Dit was voor de dierenarts een teken om te kijken of er vrij vocht in de buik zit. Na de buik met en naald aan te prikken kwam de dierenarts erachter dat er vrij bloed in de buikholte zit. Dit betekent dat ergens in de buik een bloeding is en dat is natuurlijk niet goed! 

Bloedingen in de buik worden meestal veroorzaakt door een groeiend massa op de lever of op de milt. Met een echo werd duidelijk dat de groeiende massa op de milt zat. Of de groeiende massa goedaardig of kwaadaardig is kan niet worden vastgesteld via een echo, dit moet in een laboratorium worden onderzocht, maar omdat er geen uitzaaiingen te zien waren is de dierenarts gelijk een operatie gestart om de gehele milt te verwijderen uit de buik van Bram. 

Ook tijdens de operatie waren er geen uitzaaiingen te zien in de buik. Dit sluit niet uit dat de groeiende massa niet kwaadaardig is, maar er bestaat nog een kans dat het goedaardig is. Na een lange operatie was de hele milt van Bram verwijderd. Nadat Bram lekker wakker was geworden mocht hij met wat medicatie mee naar huis met zijn baasjes. 

Nu de milt is verwijderd is Bram nog niet helemaal uit de gevarenzone. Een dag na de operatie kwam Bram terug naar de dierenarts want het lukte niet om thuis de medicatie te geven. Ook wilde Bram nog niet eten. Bij de dierenarts heeft Bram de medicatie gekregen via een injectie. Hierna begon Bram gelukkig wel weer wat te eten!

Bij een kwaadaardige tumor is de verwachte levensduur helaas maar enkele maanden. Als de tumor goedaardig is dan is de kans groot dat Bram weer snel helemaal hersteld en snel weer de oude is!

Heel veel succes Bram!

Augustus: Bep

Onze patiënt van de maand augustus is pechvogel Bep. Zij dacht even een heerlijke snack te krijgen, maar Bep schrokte die in één keer naar binnen. Vaak gaat dat goed, maar dit keer helaas niet.

Bep werd slomer en voelde zich niet goed. Ze probeerde nog wel wat te eten en drinken, maar ze was ook flink misselijk. In de buik voelde de dierenarts dat er veel lucht in de darmen zat. Daarom besloot de dierenarts om een röntgenfoto te maken van de buik. Ze was namelijk bang dat de lekkere snack ergens in de buik was vastgelopen en voor verstopte darmen zou zorgen.

Op een röntgenfoto is lucht altijd zwart. De linker foto toont een normaal beeld van de buik en op de rechterfoto ziet u de foto van Bep. In al haar darmen zat dus heel veel lucht, maar daar zat gelukkig geen obstructie. Het viel wel op dat er een witte vlek in de longen zat (zie de blauwe cirkel). Die plek was sterk verdacht als potentiële obstructieplek. Maar dan zou het nog niet in de maag zitten, maar nog in de slokdarm!

Op de tweede foto die u hieronder ziet hebben we Bep een barium-papje gegeven. Dit is een papje die op een röntgenfoto wit wordt, waardoor we kunnen zien waar het middel precies naartoe gaat en of het in de slokdarm blijft steken of niet. Bij Bep was te zien dat het inderdaad vast loopt in de slokdarm (groene cirkel). Ook is de slokdarm erg wijd geworden (zie de groene lijnen). Die hoort normaal gesproken eigenlijk niet zichtbaar te zijn op een röntgenfoto.

 

Kortom: Bep haar lekkere traktatie was vastgelopen in haar slokdarm (groene cirkel). We hebben haar vervolgens doorgestuurd naar een specialistische dierenkliniek om door middel van een camera en een grijpertje de snack uit haar slokdarm vandaan te krijgen.

Toch was Bep nadat de snack uit haar slokdarm verwijderd was nog niet helemaal uit de gevarenzone. Er waren namelijk wat wondjes zichtbaar in de slokdarm die toch nog bij verkeerd eten open konden scheuren. Ook is er nog een kans op littekenvorming in de slokdarm, waardoor de slokdarm vernauwd kan raken en er weer iets anders voor een verstopping kan gaan zorgen.

Tot nu toe gaat het super met Bep! Ze heeft gelukkig nog geen complicaties gekregen, maar ze zit op dit moment wel nog aan “slobber” en echte brokken heeft ze nog niet mogen eten.

Juli: Crypto

Onze patiënt van de maand juli is deze 2-jarige reu Crypto. Crypto en zijn broer Beer kwamen bij ons langs voor een castratie, maar er bleek meer aan de hand te zijn met hem. Er bleef namelijk telkens ontlasting onder de staart zitten. Wanneer de eigenaren dit weg probeerden te halen, en daarvoor de staart omhoog bewogen, deed dit hem veel pijn.

Crypto is een franse bulldog. Bij dit ras, en andere bulldogs, komt een vergroeiing van de staartwervels helaas nog wel eens voor, waardoor de staart pijnlijk is en niet of nauwlijks meer kan bewegen. Het wordt dan erg moeilijk voor de honden om het gebied onder de staart schoon te houden. Dit probleem wordt ook wel een kurkentrekker staart genoemd. Het vermoeden was direct dat dit bij Crypto ook het geval was. Om dit te bevestigen, en om rugproblemen uit te sluiten, hebben wij van hem een röntgenfoto gemaakt.

Op deze foto was te zien dat de rug van Crypto er gelukkig goed uitzag. Onze vermoedens werden bevestigd, want zijn staartwervels waren wel vergroeid. Om te zorgen dat hij van de pijn af komt, en zelf van zijn ontlasting af kan komen, hebben we samen met de eigenaren gekozen voor een staartamputatie. Die operatie kon tegelijkertijd met zijn castratie plaatsvinden, en is helemaal goed verlopen. Door de overige huid lijkt het toch nog alsof hij een klein staartje heeft. En wees gerust, dit staat hem prachtig!

Inmiddels is Crypto hiervan aan het herstellen, maar al snel zal hij merken dat het toch wel fijn is om van die pijnlijke staart af te zijn. We wensen hem veel geluk met de genezing!

  

Februari: Fleur

Fleur een knappe honden dame van bijna 6 jaar oud, kwam 2 weken terug bij ons op de praktijk met het vermoeden dat ze een blaasontsteking had. De dierenarts heeft Fleur helemaal nagekeken, en ook haar urine onderzocht. Uit het urineonderzoek kwam naar voren dat Fleur waarschijnlijk een blaasontsteking had, maar ze had ook enkele struviet kristallen in haar urine. Door een blaasontsteking kan de ph waarde van de urine gaan veranderen, dit kan eventueel een oorzaak van de kristallen in de urine van Fleur zijn. Daarom werd er gestart met een pijnstilling/ontstekingsremmer, en kreeg Fleur een antibioticakuur. En graag wilde de dierenarts voor het einde van de antibioticakuur, weer wat urine van Fleur onderzoeken. Om zo te kunnen bepalen of de medicatie voldoende heeft geholpen. Want soms lijkt het op het oog heel goed te gaan, maar blijkt uit de urine dat het probleem nog niet volledig is opgelost. En dan kunnen we nog verder gaan met de medicatie, of eventueel wisselen.

Helaas bleek uit Fleur haar urine dat er nog steeds kristallen in zaten. Graag wilde de dierenarts een röntgenfoto van Fleur maken, om te kijken wat de reden is dat de medicatie niet voldoende helpt bij Fleur. Zoals bijvoorbeeld steentjes, of een afwijkende vorm van haar blaas.

De röntgenfoto werd gemaakt, en zoals op de bijgevoegde foto te zien, zaten er heel veel steentjes in Fleur haar blaas. Deze steentjes schuren tegen de blaas aan, en zorgen voor een hoop irritatie. Ook kan het voorkomen dat zo'n steen vastloopt in de plasbuis, waardoor de patiënt niet meer kan plassen. Dit was gelukkig nog niet het geval bij Fleur. Wel moest Fleur op kort termijn geopereerd worden, om alle stenen uit haar blaas te verwijderen.

Tijdens de operatie werd de blaas van Fleur geopend, en werden alle stenen verwijderd. Zoals op de foto te zien, waren het er een heleboel! Belangrijk is dat Fleur vanaf nu op speciale voeding komt te staan. Deze voeding zorgt erover dat de ph waarde in haar blaas goed blijft, zodat er niet weer nieuwe stenen worden gevormd.

Gelukkig gaat nu weer alles goed met Fleur, en kan ze weer zonder problemen plassen!

Januari: Coco

De patiënt van de maand januari is de kleine Coco.

Coco kwam met haar baasje bij ons langs, omdat ze braakte en niet wilde eten. Dit was niks voor haar. Tijdens het nakijken van Coco, voelde de dierenarts iets in haar darmen. Mogelijk dat ze iets vreemds had opgegeten. Voor de zekerheid werd er een röntgenfoto gemaakt. Op de röntgenfoto zag de dierenarts niet direct een vreemd voorwerp, maar de darmen leken wel opgestroopt te zijn. Helaas zie je een vreemd voorwerp niet altijd op een röntgenfoto. Voorwerpen gemaakt van plastic of stof kun je niet zien, metaal zie je daarentegen wel erg goed.

In overleg met het baasje van Coco werd er toen besloten om haar te opereren. Tijdens de operatie was te zien dat de dunne darm inderdaad, net als op de röntgenfoto, gedeeltelijk opgestroopt was (zoals te zien is op de bijgevoegde foto). Dit duidt erop dat er iets langs (zoals bijv. een draadje of een elastiekje) in de darmen zit dat zich in de darmwand heeft vastgezet. Het is hetzelfde idee als wanneer je een draadje uit een stukje stof trekt, dan stroopt de rest van de stof zich op. Een gedeelte van het vreemde voorwerp zat nog in de maag, de rest was al gedeeltelijk de darmen ingegaan. We hebben de maag van Coco moeten openen, en de darmen op 1 plek om alles te kunnen verwijderen.

Coco is nog een dag bij ons in de opname geweest, zodat we haar goed in de gaten konden houden. Ook mocht ze niet meteen grote hoeveelheden gaan eten. We hebben haar ieder uur kleine beetjes vloeibaar voedsel gegeven. Dit is nodig omdat de maagwand natuurlijk eerst goed moet herstellen, anders is er een kans dat de wond in de maagwand gaat lekken.

Gelukkig ging alles goed met Coco, en mocht ze naar huis. Wij waren natuurlijk wel benieuwd naar wat het was dat we uit haar maag en darm hadden gehaald. Wij konden dit elastische materiaal niet herkennen. De baas kon ons vertellen dat het een haarelastiek was.

Coco is goed hersteld van de operatie en we hopen dat ze in het vervolg anders denkt over de eetbaarheid van elastiekjes!

December: Lola

Onze patiënt van de maand december is Lola. Deze blinde Shar-Pei van 8 jaar is een echte pechvogel, en is al meer dan 6 keer geopereerd. Deze maand kwam ze bij ons omdat ze veel meer aan het plassen was.

We kwamen er al snel achter dat het probleem niet in de urine zat. Veel plassen is een van de symptomen van een baarmoederontsteking, oftewel een pyometra. Al snel zag de dierenarts dat Lola last had van uitvloeiing uit de vagina. Bij een pyometra heeft deze uitvloeiing een typerende geur en kleur. Om onze vermoedens te bevestigen, namen we met ons echoapparaat een kijkje in de buik van Lola, waar we duidelijk zagen dat de baarmoeder vergroot was, en de baarmoederwanden verdikt. Het was dus inmiddels duidelijk dat ze inderdaad een pyometra had, maar hoe komt dit? En wat doen we hier tegen?

Pyometra is een secundaire infectie die optreedt als gevolg van hormonale veranderingen in het voortplantingsstelsel van het dier, zoals bij een hond na de loopsheid of bij een poes na de krolsheid (oestrus).Dit ontstaat door een combinatie van factoren, onder andere het dikker worden van het slijmvlies in de baarmoeder, het niet goed kunnen samentrekken van de spieren van de baarmoeder, en de verhindering van witte bloedcellen, die normaal de baarmoeder beschermen tegen bacteriën. Dit zorgt ervoor dat de baarmoeder een ideale omgeving is voor bacteriën om te groeien, en zo kan een levensbedreigende infectie ontstaan.

Symptomen die voorkomen bij een pyometra zijn koorts, weinig energie, minder eten, en meer drinken en plassen. Er kan ook sprake zijn van pus-achtige uitvloeiing, afhankelijk van of de baarmoederhals open of gesloten is. Als de baarmoederhals gesloten is, kan het pus niet ontsnappen, en kan de buik hierdoor uitzetten. Honden met een gesloten pyometra kunnen sneller ernstiger ziek worden, omdat de gifstoffen die vrijkomen door de ontsteking in de bloedbaan worden opgenomen. Bij een open pyometra kunt u uitvloeiing vinden onder de staart, of op meubels of plekken waar de hond langs is gelopen of heeft gelegen.

Honden die vroeg in de loop van de ziekte worden onderzocht, kunnen een lichte vaginale afscheiding hebben en geen andere ziekteverschijnselen vertonen. De meeste honden met pyometra worden echter later in de ziekte gezien, als ze al erg ziek zijn. Door middel van een echografisch onderzoek, kunnen we zien dat de baarmoederwanden verdikt zijn, de baarmoeder vergroot is, en er sprake is van vochtophoping in de baarmoeder. Zo kunnen we de diagnose bevestigen.

Om een pyometra te verhelpen, kunnen we de geïnfecteerde baarmoeder en eierstokken operatief verwijderen door een sterilisatie uit te voeren. De operatie is in dit stadium iets gecompliceerder dan een normale sterilisatie. We geven honden vloeistoffen via een infuus om ze te stabiliseren. Antibiotica worden meestal gedurende twee weken na de operatie gegeven, zodat het lichaam de infectie kan oplossen.

Een pyometra is te voorkomen door uw hond te laten steriliseren, dit is ook een van de grootste redenen waarom we sterilisatie bij elk teefje aanraden. Op onze website leest u meer over het nut van een sterilisatie, en hoe deze procedure verloopt.

Met Lola gaat het inmiddels goed, we waren net op tijd met het verwijderen van de geïnfecteerde baarmoeder en eierstokken, waardoor ze nu, met de hulp van antibiotica en pijnstilling, lekker thuis kan opknappen. We willen haar ook nog extra complimenten geven, want hoewel ze het vroeger altijd heel spannend vond bij ons, doet ze het nu erg goed, en is ze heel rustig gebleven.

November: Bink

De patiënt van de maand november is Bink. Deze knappe jongeman bruist normaal gesproken van de energie, maar was nu een stuk rustiger dan normaal. In de middag had hij een lekker plakje ontbijtkoek weten te stelen, maar wat de eigenaren op dat moment niet wisten is dat het giftig is voor honden!

In ontbijtkoek (met name de light-varianten) zit de stof xylitol. Dit is een zoetstof die in veel producten gebruikt wordt als vervanger voor suiker. De xylitol wordt heel snel in het maagdarmkanaal opgenomen waar het in de lever omgezet wordt in een schadelijke stof voor de lever. Ook zorgt xylitol ervoor dat er heel veel insuline geproduceerd zal worden in de alvleesklier. Insuline zorgt ervoor dat de concentratie suiker(glucose) in het bloed zal dalen. Hierdoor kan er een gevaarlijke hypoglycemie (tekort aan glucose in het bloed) ontstaan. Het dier kan hierdoor in coma raken en uiteindelijk zelfs overlijden als er niet tijdig ingegrepen wordt.  

Gemiddeld genomen bevat een plakje ontbijtkoek 4,6-6,3 gram xylitol. Vanaf een dosering van meer dan 0,05 gram/kg hond kan het klachten gaan geven. Bij Bink kwamen we uit op een dosering van 0,5 gram/kg, dus dat is 10x zo hoog! Op het moment dat net het plakje ontbijtkoek is opgegeten kunnen we de dieren nog laten braken, maar bij Bink waren we al een paar uur later, dus had braken geen zin meer. 

De eigenaren kwamen daarom met Bink langs op de praktijk, waar hij gelukkig al weer erg vrolijk en blij aan het rondlopen was. Bij lichamelijk onderzoek vielen geen ernstige problemen op. Wel hebben we ook bloed afgenomen om zijn bloedsuiker te bepalen en om te kijken of er al schade aan de lever was ontstaan. Gelukkig heeft Bink heel veel mazzel gehad en waren er in het bloedonderzoek nog geen afwijkingen zichtbaar.

De xylitol kan wel gedurende 24 tot 48 uur problemen blijven geven. Daarom moet Bink zeer regelmatig wat te eten krijgen met een beetje druivensuiker erbij, zodat hij heel veel suiker weer binnenkrijgt. Zo kunnen we ervoor zorgen dat de hypoglycemie, die altijd nog kan ontstaan, tijdig ondervangen wordt en hij voldoende suiker in zijn bloed blijft houden.

Met Bink gaat het verder hartstikke goed. Hij is blij, vrolijk en erg energiek en heeft gelukkig helemaal geen last gehad van dit avontuur!

Oktober: Nino

De patiënt van de maand oktober is Nino. Nino is een knappe man 9 jaar oud die bij onze eigen assistente Fieke woont. Het viel Fieke op dat hij ineens wat moeite had om van een kastje te springen en wat stijver/strammer liep. Verder wilde hij nog lekker eten en drinken en deed hij het gewoon goed, maar Fieke vertrouwde het niet en nam Nino mee naar de praktijk.

Bij het lichamelijk onderzoek viel op dat Nino zijn linkernier vergroot was, maar Nino vond het niet leuk dat er aan zijn buik gezeten werd, dus hebben we besloten om een röntgenfoto van de buik te maken. Zodoende hadden we beter zicht op wat er daar speelde. Op de foto was de linkernier van Nino duidelijk te groot. Deze is op de foto rood omcirkeld. De blauwe cirkel is de normale rechter nier. De rest van zijn buik en zijn rug zag er goed uit.

Daarom hebben we ook besloten om bloed van Nino af te nemen, om zijn nierfunctie te controleren. Ook is er vervolgens met een echo gekeken waarom de nier zo groot was. Komt het door een tumor? Komt het door een ontsteking? Zit er allemaal vocht? In het geval van Nino bleek dat er enorme zak met vocht rondom zijn nier zat. Het kapsel (de buitenste laag) van de nier was daardoor helemaal opgerekt en een grote ballon rondom het nierweefsel geworden.

Het aanprikken van deze ballon is erg gevaarlijk, want die kan daardoor ook knappen! Daarom hebben we besloten om eerst met antibiotica te kijken of de hoeveelheid vocht zou gaan afnemen. En natuurlijk kreeg Nino pijnstilling, want die enorme massa is natuurlijk wel heel gevoelig in de buik.
Aangezien er gevaar bestond dat de ballon op de nier zou knappen, moest Nino blijven logeren in de kliniek. Zo konden we voorkomen dat hij teveel zou bewegen. Natuurlijk werd hij door alle lieve dierenartsen en assistentes zo veel mogelijk in de watten gelegd met veel knuffels en aandacht.

Twee dagen na de eerste röntgenfoto werd een tweede foto gemaakt. Helaas zagen we toen dat de hoeveelheid vocht rondom de nieren alleen maar was toegenomen. Daarom hebben we moeten besluiten om de aangedane nier te verwijderen. Omdat de nierfunctie goed is (dit bleek uit het bloed), kan deze nier ook verwijderd worden. De nieren hebben namelijk een enorme reservecapaciteit. Je kunt prima verder leven met één nier, mits deze goed functioneert.

De nier die we hebben verwijderd werd opgestuurd naar een patholoog om te laten onderzoeken wat ermee aan de hand was. Deze kon ons gelukkig vertellen dat het om een flinke infectie in de nier ging en gelukkig niet om een tumor. Dit was een hele opluchting voor Fieke.

Na de operatie werd Nino in een warm, zacht bedje gelegd en mocht langzaam wakker worden. Uiteraard was assistente Fieke heel opgelucht dat de operatie zo goed was gegaan.
En ’s avonds mocht Nino eindelijk weer mee naar huis om te herstellen, waar hij weer heerlijk door zijn “personeel” geknuffeld kon worden!

Het is nu ruim twee weken geleden dat hij dit alles moest doorstaan. Maar het gaat heel goed met hem. Zijn wond geneest goed, hij toont weer zijn oude gedrag en de haren rond de operatieplek groeien alweer aan.  Zijn personeel thuis is heel erg blij en dankbaar dat hij er nog is. En Nino zelf is vooral heel erg blij dat hij zijn tevreden leven weer gewoon voort kan zetten.

September: Logan

De patiënt van de maand September is Logan. Deze 4,5 maanden jonge herder kwam bij ons met een enorme zwelling van zijn neus. Het was heel pijnlijk waardoor hij het onderzoek heel spannend vond, maar er moest toch goed in zijn bek gekeken worden waar die zwelling vandaan kwam.

Uiteindelijk konden we zien dat er in ieder geval 1 melkhoektand was afgebroken en verkleurd. Verkleuring van een tand geeft aan dat de tand dood is. De zwelling die rondom de basis van die tand zichtbaar qas (en de zwelling op zijn neus had veroorzaakt) is ontstaan door een ontsteking. Doordat de hoektand was afgebroken heeft het wortelkanaal open gelegen en konden bacteriën een wortelpuntontsteking geven. 

Er werd een operatie ingepland om zo snel mogelijk die hoektand te verwijderen. Maar wat bleek toen Logan onder narcose was, dat niet 1, maar 3 melkhoektanden waren aangedaan! De 4e melkhoektand was hij al verloren. Alle 3 de overige melkhoektanden moesten daarom verwijderd worden. 

Daarna werd het afwachten! Ontstekingen die bij de wortel van de melkhoektanden kunnen blijvende schade aan de volwassen hoektanden geven (die nog niet doorgekomen zijn). Daarom is het erg belangrijk om gebroken melktanden zo snel mogelijk te verwijderen, voordat er blijvende schade optreedt. 

Na de operatie was Logan weer snel wakker en erg vrolijk. Hij wilde zelfs alweer meteen met speeltjes in zijn bek spelen en erop kauwen. Ook heeft hij heel veel mazzel gehad, want ondertussen zijn de volwassen hoektanden doorgekomen en lijken die geen schade te hebben opgelopen van de enorme ontsteking.de zwelling van zijn neus is mooi weggetrokken en Logan is weer een vrolijke, jonge hond. 

Juli: Joep

De patiënt van de maand Juli is Joep. Deze kleine bikkel van 12 jaar oud kwam bij ons omdat hij moeite had met plassen. Uit het urineonderzoek kwamen geen afwijkingen, maar Joep had veel last. Hij probeerde heel vaak te plassen, maar er kwam telkens maar een hele kleine straal. Soms zelfs alleen maar een paar druppels.

Daarom was besloten om een röntgenfoto te maken. Hierop is te zien was wat er aan de hand was met Joep. Hij bleek heel veel blaasstenen te hebben. Maar deze zaten niet alleen in de blaas, maar ook in zijn plasbuis. Reuen hebben, in tegenstelling tot de mens, een botje in de penis waar de dunne plasbuis (urethra) doorheen loopt. Achter dit botje kunnen heel makkelijk stenen vastlopen. Dit was helaas ook bij Joep het geval.

De eerste foto die u hieronder ziet is een röntgenfoto van een gezonde mannelijke hond. 

De tweede hieronder foto is van Joep, hierop ziet u allemaal kleine witte bolletjes achter het penisbotje (rode pijl). Dit zijn de stenen in de plasbuis. Ook zien we in de blaas (blauwe cirkel) als u goed kijkt allemaal kleine witte vlekjes. Dit zijn kleine blaasstenen. 

De enige manier om deze stenen weg te krijgen is door middel van een operatie. De volgende dag hebben we Joep onder narcose gebracht en geprobeerd om de stenen die vast zaten in de urethra terug te spoelen naar de blaas. Helaas bleken de steentjes vast te zitten in de binnenkant van de plasbuis, dat het terugspoelen niet lukte. Daarom moesten we de plasbuis openen net achter het penisbotje. Hierdoor hebben we alle stenen kunnen verwijderen en alle blaasstenen eruit kunnen spoelen. Het gaatje wat we hebben gemaakt is nu de nieuwe plasopening voor Joep. Dit houdt in dat hij dus niet meer via zijn penis zal plassen.

Het gaat ondertussen hartstikke goed met Joep! Hij is erg blij en vrolijk, de nieuwe plasopening is mooi genezen en het plassen gaat heel goed, alhoewel Joep wel nog een beetje moet wennen met richten. 

Juni: Puma

De patiënt van de maand juni is Puma. Puma is namelijk een hele lange tijd, wel 8 weken, weggeweest! De baasjes hadden overal in de buurt gezocht en ook op facebook en op www.amivedi.nl geplaatst dat hij vermist was, maar ze hadden nog geen geluk.

Op een gegeven moment kwam daar een verlossend telefoontje: “Er loopt hier een rode kater in een loods, zou die van jullie kunnen zijn?” De eigenaren hadden de rode kater opgehaald, hij was erg blij om hen te zien, maar toen we zijn chip uitlazen bleek dat het niet om Puma ging. De rode kater die we op tafel hadden staan was Bart. Op www.amivedi.nl konden we zien dat Bart ook al 4 weken vermist was! Door de chip hebben wij de eigenaren kunnen bereiken en hebben zij hun harige vriend weer mee naar huis kunnen nemen.

De zoektocht naar Puma ging verder. Een paar dagen later was er weer een telefoontje dat er ergens anders een rode kater was gesignaleerd. Maar wat bleek, hij had een bandje met daaraan een adreskokertje. En deze kater bleek helemaal uit Zaandam vandaan te komen! Hij zal waarschijnlijk onbedoeld in een auto meegelift zijn en kon de weg naar huis niet meer vinden.

Dus wederom werd de zoektocht naar Puma voort gezet. Een andere mevrouw had ook een rode kater gevonden en ze dacht dat het haar kat was. De kat ging gezellig mee naar huis en voelde zich daar al helemaal thuis, maar de hond reageerde heel anders op de kat, alsof hij hem niet herkende! Deze mevrouw had op facebook de vraag gesteld of iemand deze kat kende. Waarop de buren van de eigenaren dit bericht zagen en aan de familie van Puma door konden geven.

Via de chip konden we toen gelukkig met zekerheid zeggen dat het inderdaad om Puma ging. Hij was sterk vermagerd en zijn eetlust was in het begin maar matig, maar met wat medicatie voelde hij zich snel weer beter. Hij is weer lekker thuis!

Wij adviseren u altijd om uw dier te laten chippen. Niet alleen voor als hij weggelopen is en niet meer terug kan komen, maar ook als er bijvoorbeeld acute zorg nodig is wanneer een dier is aangereden. Wij kunnen u dan meteen bereiken om te overleggen en de prognose te bespreken. Honden die sinds 2013 zijn geboren in Nederland hebben al verplicht een chip, maar katten helaas nog niet.

Heeft u een dier verloren of gevonden? Meld dit op www.amivedi.nl en vraag rond in de buurt of hij of zij bekend is. Ook kunt u altijd met het dier (gratis!) bij ons langskomen om te controleren of hij een chip heeft of niet. Ook zijn er veel facebookpagina’s met verloren en gevonden dieren. Als u vragen heeft kunt u ons altijd bellen.

Mei: Vinnie

De patiënt van de maand Mei is Vinnie. Deze kleine agapornis kwam bij ons omdat hij erg benauwd was en niet wilde eten. Tijdens het ademen ging het hele lijfje flink heen en weer om toch voldoende lucht te krijgen.

De luchtwegen van vogels zijn heel anders opgebouwd dan de luchtwegen van zoogdieren. Bij zoogdieren bewegen de longen heen en weer door het uitzetten en weer invallen van de borstkas. Hierdoor wordt zuurstofrijke lucht naar binnen gezogen en de zuurstofarme lucht weer uitgeblazen. Bij vogels werkt dit heel anders. Vogels hebben hele starre longen die tegen het borstbeen aan liggen. De zuurstofrijke lucht wordt door de longen heen naar de luchtzakken gebracht. De ademhaling van vogels kan eigenlijk in 4 fasen gezien worden.

Fase 1: de eerste inademing

Tijdens de eerste inademing wordt de lucht via de luchtpijp naar de achterste luchtzakken gezogen.

Fase 2: de eerste uitademing

Tijdens de uitademing wordt de lucht uit de achterste luchtzakken naar de longen gebracht

Fase 3: de tweede inademing

Tijdens de tweede inademing wordt de lucht uit de longen wordt naar de voorste luchtzakken gebracht. Tegelijkertijd wordt er ook weer verse zuurstofrijke lucht naar de achterste luchtzakken gebracht.

Fase 4: de tweede uitademing

Dit is de laatste fase. De lucht uit de voorste luchtzakken wordt naar buiten toe uitgeblazen. De lucht uit de achterste luchtzakken wordt nu dus weer naar de longen toe gezogen. 

Dit is een hele effectieve manier van ademhalen. De zuurstofrijke en de zuurstofarme lucht zullen niet vermengen, zoals dat wel in de longen van een zoogdier gebeurt. Hierdoor kunnen meer rode bloedcellen verzadigd worden met zuurstof. Het is alleen wel een hele gevoelige manier van ademhalen. Door “normale” dingen zoals sigarettenrook, geurkaarsen, gourmetten en ga zo maar door, kunnen stoffen in de lucht komen die de luchtzakken van vogels aan kunnen tasten. Hierdoor kunnen ze benauwd worden.

Bij Vinnie viel het op dat er een krakend geluid in zijn longen en luchtzakken te horen was. Dit duidt op een ontsteking van deze organen. We hebben Vinnie medicatie gegeven om de ontsteking te remmen. Het geven van die medicijnen was ook nog een uitdaging. Vinnie vond het allemaal erg spannend, maar het is de eigenaar gelukkig gelukt. Ondertussen gaat het met Vinnie weer goed, hij wil weer lekker eten en wil ook weer gekriebeld worden door de eigenaar. 

April: Mellow

De patient van de maand april is Mellow. Deze knappe pechvogel was lekker met een stok aan het spelen toen het mis ging en zijn baasje snel naar ons belde.

De stok kwam op een verkeerde manier terecht waardoor hij via de bek recht in de keel van Mellow terecht kwam! Stoktrauma, zoals we dit noemen, kan hele serieuze gevolgen hebben. Afhankelijk van waar de stok terechr komt en welke structuren hij raakt kan er heel veel (blijvende) schade optreden! Niet alleen in de bek door het vangen van een stok, maar ook op andere plekken als uw huisdier er bovenop valt.

We keken Mellow goed na, in eerste instantie leek het mee te vallen, maar hij was toch gevoelig bij palpatie van zijn keel. Heel diep achter in zijn keel zagen we toch een wond. Daarom hebben we besloten om Mellow een roesje te geven zodat we goed achterin zijn keel konden kijken.

Daar zagen we wat er aan de hand was, er zat een wond in het zachte gehemelte! De wond was gelukkig oppervlakkig en niet dwars door het gehemelte heen. De stembanden, slokdarm, luchtpijp en alle belangrijke zenuwen en andere structuren die daar omheen lopen waren gelukkig niet geraakt. In de wond zaten gelukkig geen splinters of andere restanten van de tak, dus Mellow heeft heel veel geluk gehad! 

Mellow is met medicatie naar huis gegaan en heeft gelukkig niets van zijn avontuur over gehouden!

Maart: Sam

De patiënt van de maand februari is Sam. Deze kleine pechvogel had al van jongs af aan problemen met zijn oog. Het bleek al heel vroeg dat hij een entropion had. Dit is een naar binnen krullend ooglid, waardoor de haren van de ooglidrand tegen het hoornvlies aankomen, wat continue irritatie en pijn geeft.

Door pijn aan het oog kunnen katten hun oogbol wat terugtrekken, waardoor het ooglid nog verder naar binnen toe krult, waardoor er nog meer irritatie ontstaat en het oog in een vicieuze cirkel terecht komt. Om Sam uit die vicieuze cirkel te helpen zijn we in eerste instantie met pijnstillers, zalf en druppels aan de gang gegaan en dat leek heel erg goed te helpen.

Helaas kwamen de klachten een tijd na het stoppen met de medicatie toch terug, waardoor we hebben moeten besluiten om chirurgisch in te grijpen. Tijdens de operatie halen we dan een deel van de huid onder de ooglidrand weg. Dit is namelijk overtollige huid wat ervoor zorgt dat die rand naar binnen krult. Eigenlijk heeft Sam dus een ooglidcorrectie gekregen!

Na een periode met de kap op om ervoor te zorgen dat hij niet aan zijn hechtingen zou gaan zitten, mochten eindelijk de hechtingen eruit. Sam voelt zich weer heel veel beter en is weer de vrolijke jonge kat die hij altijd is geweest. Maar nu zonder de constante irritatie van zijn ooglid.

Februari: Odie

De patiënt van de maand januari is Odie. Deze oudere, ongesteriliseerde dame van 11 jaar oud kwam bij ons omdat ze zich al een dag niet lekker voelde. Ze wilde niet eten, was slomer en ze verloor wat bloeddruppels. Odie bleek flinke koorts te hebben en ze hield haar buik erg aangespannen alsof ze buikpijn had. Bij lichamelijk onderzoek bleek dat de bloeddruppels uit de vulva vandaan kwamen.

Odie was al een hele tijd niet loops geweest, wat bijzonder is, aangezien de meeste teven toch eens per half jaar tot een jaar loops worden. In combinatie met de bloeddruppels uit de vulva kwam daardoor de verdenking op een baarmoederontsteking te liggen. Helaas konden we door de buikpijn van Odie niet goed door de buik heen voelen en hebben we een echo gemaakt om de baarmoeder in beeld te brengen.

Met de echo was het snel duidelijk. Er stond heel veel purulent materiaal in de baarmoeder, wat betekende dat Odie inderdaad een pyometra (baarmoederontsteking) had. Er is daarop besloten om haar zo snel mogelijk te opereren en de ontstoken baarmoeder te verwijderen. Hierbij steriliseren we haar ook meteen om recidief in de toekomst te voorkomen.

Onder invloed van de hormonen die in de eierstokken worden gemaakt na een eisprong, wordt de baarmoeder normaal gesproken klaargemaakt voor een innesteling en daarmee een nestje pups. Als de baarmoeder zich ieder half jaar klaarmaakt, maar er komt nooit een innesteling, wordt de baarmoeder vatbaarder voor ontstekingen. Daarom is dit ook een vaak gezien probleem bij niet gesteriliseerde, oudere teven. Door de hormonen kunnen ook andere problemen in het lichaam ontstaan, denk hierbij met name aan melkklier-, eierstok- en baarmoedertumoren. Als u besluit om geen nestje pups te nemen met uw hondje, is ons advies daarom ook altijd om haar 3 maanden na de eerste loopsheid te laten steriliseren.

Met Odie gaat het ondertussen weer erg goed. De baarmoeder en eierstokken hebben we in zijn geheel kunnen verwijderen en ze is na de operatie weer erg opgeknapt!

December: Buck

De patiënt van de maand December is de Bull Mastiff Buck. Hij kwam bij ons omdat hij moeite had met plassen. Overal probeerde hij wel te plassen, maar er kwamen hoogstens een paar kleine druppels uit. Een echte grote plas deed hij niet meer!

Reuen die nog niet zijn gecastreerd proberen vaak druppels urine overal achter te laten om hun geur af te geven. Maar bij Buck was dit anders, hij probeerde telkens er meer uit te persen, maar dat lukte hem echt niet. Na eerste medicatie voor een ontsteking, ging het niet beter met Buck en gingen we verder kijken. Ook begon hij een hele bolle buik te krijgen.

Met voelen in de buik voelden we nu dat er een hele volle blaas was, waarna we hebben besloten om Buck onder sedatie te katheteriseren. Daarmee hebben we een buisje via de penis in de blaas geschoven en konden we de blaas legen. Er is uiteindelijk 1,2 liter urine uit zijn blaas gekomen!

Nadat de blaas niet meer op spanning stond hebben we röntgenfoto’s gemaakt om te kijken of er bijzonderheden aan de blaas zichtbaar waren. Soms kan weefsel in of buiten de blaas de afvoergang blokkeren. Dit is op een röntgenfoto goed zichtbaar, maar gelukkig was daar bij Buck geen sprake van.

Intacte reuen kunnen soms last hebben van een probleem dat noemen we “dyssynergie van de blaas”. Hierbij is er een verstoring in de samenwerking tussen de spieren van de blaas en de zenuwen van de blaas. De blaas wil zich dan wel graag legen, maar de sluitspier kan zich niet ontspannen, waardoor de blaas zich niet kan legen. Dit probleem komt vaak voor bij intacte reuen, omdat ze door hun hormonen juist al overal kleine plasjes proberen te plegen.

Door Buck te castreren en voor een paar dagen op blaasspier-ontspannende medicijnen te zetten is Buck weer helemaal hersteld en doet hij het super. Hij doet mooie grote plassen en hij voelt zich weer goed.

November: Amigo

De patiënt van de maand november is Amigo. Deze grote vriendelijke reus had in een onbewaakt moment de hele reep pure Tony Chocolonely opgegeten! 

De baas had ons snel gebeld zodra hij de reep chocolade kwijt was, zodat wij snel in konden grijpen bij Amigo. In het geval van een chocolade-intoxicatie is het erg belangrijk om snel te handelen. Binnen 4 uur na het eten van de chocolade kunnen we de hond (of kat) laten braken om zo de grootste hoeveelheid chocolade weer naar buiten te laten gooien. Echter kan er ook altijd al een deel van de chocolade doorstromen naar de darmen, waar het opgenomen gaat worden.

De toxische stof in chocolade is theobromine. Deze stof kan, afhankelijk van de hoeveelheid chocolade die is binnen gekregen, verschillende symptomen geven uiteenlopend van sloomheid en trillen, tot hartritmestoornissen, epilepsie en uiteindelijk de dood. Theobromine is niet alleen voor honden giftig, maar ook voor katten! Als het dier al langer dan 4 uur geleden de chocolade heeft gegeten, dan zullen we een extra therapie instellen om ervoor te zorgen dat uw huisdier er weer helemaal bovenop komt. Dit kan soms wel tot 6 dagen na het eten van de chocolade nodig zijn. De hoeveelheid theobromine verschilt per type chocolade. Pure chocolade bevat dit heel veel, waar witte chocolade maar weinig van deze stof bevat. 

Amigo hebben we laten braken, waarbij een enorme golf naar chocolade-ruikend braaksel geproduceerd werd. De volgende dag bleek dat Amigo er gelukkig helemaal niets aan over gehouden heeft, met dank aan het snelle handelen van zijn baas!

Let de komende decembermaand weer extra goed op uw huisdieren. De schoencadeautjes van de sint en de kerstkransjes in de kerstboom vinden wij erg leuk, maar uw huisdieren vinden die ook erg interessant. Als u weet dat uw huisdier chocolade heeft gegeten, of twijfelt u erover, bel ons dan altijd! Dan kunnen we u zo snel mogelijk advies geven.

Oktober: Kenzo

Kenzo, een zeer aanhankelijk anderhalf jaar oud gecastreerd katertje, werd recent bij ons aangeboden met ernstige vermageringsklachten. Naast het verlies van reserve-vet werden inmiddels ook zijn spieren aangesproken. Kortom er was weinig meer over van het “kereltje”.

Een week eerder waren de eigenaren in een weekenddienst bij een andere praktijk geweest. Hier was geen duidelijke diagnose gesteld maar wel medicatie meegegeven om de eetlust wat te stimuleren en het kokhalzen te stoppen. Helaas zonder resultaat. Bij ons bleek dat Kenzo een lang stuk naai-elastiek om zijn tongbasis geslagen had. Hij had hier vast meegespeeld en vervolgens getracht op te eten.

Aan beide kanten van zijn tong verdween er een stuk elastiek de keel en slokdarm in. Gezien de ernstige wonden die dit had veroorzaakt had dit er waarschijnlijk al lange tijd gezeten. Zie de afbeeldingen.

 

Onder narcose hebben we het gedeelte dat in zijn bek en keel zat kunnen verwijderen. De rest, onbekend hoe lang, konden we er niet uit halen. Het slijmvlies van de slokdarm en maag vouwt zich om dit soort structuren heen. Dat betekent dat als je eraan gaat trekken je hele forse beschadigingen kunt veroorzaken in deze holle organen.

We hebben ervoor gekozen om Kenzo, na het wakker worden, kleine beetjes te laten eten en zijn temperatuur, buik en ontlasting goed in de gaten te houden. Naast pijnstilling, i.v.m. de wonden, kreeg hij bij aanvang ook een middel dat de maag en darmen beter doet samentrekken. Aanvankelijk moesten we hem onder dwang wat eten geven maar na ruim een dag had hij het weer helemaal te pakken.

Na 2 dagen is er in zijn ontlasting een lang stuk van het naai-elastiek teruggevonden. Inmiddels is hij weer speels, verzorgt zichzelf weer en is hij ook goed aangekomen.

Advies: Katten spelen erg graag met draadjes, elastiekjes, sierstrikken, wol etc. Niet altijd zonder gevaar! Het is dus beter dit soort zaken goed op te bergen voor onze gezellige (en ook de niet altijd even gezellige) viervoeters.  

September: Phila

De patiënt van de maand september is Phila. Zij is de golden retriever van assistente Lisanne. Bij Phila was al op puppyleeftijd een hartruis hoorbaar. Deze was voor het eerst gehoord op een leeftijd van 13 weken.

Een hartruis op puppyleeftijd kan verschillende zaken betekenen. Het kan om een onschuldige hartruis gaan, wat bij een vaccinatie 3 weken later niet meer te horen is. Maar er kan ook een pathologische hartruis zijn, wat betekent dat er wel een oorzaak te vinden is. Om er achter te komen wat de oorzaak is van de ruis wordt er geadviseerd om verder onderzoek te laten doen naar de hartruis. Soms is de hartruis dusdanig van aard dat we kunnen zeggen dat het om een onschuldige hartruis gaat, maar dan moet hij met de tijd wel verdwijnen.

Bij Phila verdween de hartruis niet. Op een gegeven moment moest zij onder narcose om haar anaalklieren te laten verwijderen. Bij het pre-anesthetisch onderzoek viel op dat ze toen ook een licht onregelmatige hartslag had. Daarom was geadviseerd om eerst een hartecho te laten doen, zodat we wisten wat het probleem bij Phila was en daar de narcose op konden aanpassen.

Uit de echo bleek dat Phila’s hart een aorta-stenose heeft. Dit houdt in dat er een vernauwing in de aorta zit. Het bloed moet dan door die vernauwing “geperst” worden, wat hoorbaar is als een ruis. Er kunnen op 3 verschillende plekken in de aorta een stenose zitten, elk met hun eigen prognose en behandeling. Hiernaast op de tekening kunt u zien waar bij Phila het probleem zit, namelijk net boven de kleppen. Het probleem kan ook onder de kleppen of op de kleppen zelf zitten. 

Dit probleem bij Phila is gelukkig heel minimaal en hier heeft ze verder geen last van. Daarom hoeft er nu ook niet ingegrepen te worden met een operatie of met medicijnen. Wel moet dit in de gaten gehouden worden, zodat het niet verergerd. Door regelmatig te laten beluisteren door een dierenarts en door de hartecho na een bepaalde tijd weer te herhalen kunnen we het hartprobleem blijven monitoren.

Met Phila gaat het gelukkig goed, de narcose heeft ze goed doorstaan en ze is weer een blije vrolijke hond.

Augustus: Elwin

Na even een zomerstop hebben we nu weer een nieuwe patiënt van de maand. Het gaat namelijk om Elwin. Elwin is een dwergpoedel van 12 jaar oud die op vrijdagavond was gebeten door een grote hond. De hond had hem vast gehad en geschud en zo voor veel wonden bij Elwin gezorgd. De eigenaren waren direct naar de dienstdoende dierenarts gegaan om hem na te laten kijken, maar kwamen later in het weekend in de spoeddienst bij ons terecht omdat Elwin zich nog altijd niet goed voelde.

Het bleek dat als Elwin dronk, het water via een bijtwond in de keel naar buiten kwam stromen! Dit duidde op een ruptuur van de slokdarm. Op een moment als een hond bijt, perforeren de tanden de huid. De wondjes die we in de huid zien zijn dan heel klein. Maar als een hond gaat schudden terwijl hij zijn slachtoffer vast heeft, scheuren de tanden onder de huid zeer veel kapot, waardoor er heel serieus trauma kan ontstaan. Zo dus ook bij Elwin.

Voor Elwin was er nu maar 1 keuze: door middel van een operatie gaan kijken hoe groot het trauma aan de slokdarm was en kijken of het nog hersteld kon worden. Alle weefsels die zich daar in de hals bevinden waren bij Elwin ernstig geïrriteerd/geïnfecteerd geraakt, aangezien er natuurlijk water, voedsel, maagzuur e.d. via de wond in de slokdarm onder de huid terecht waren gekomen. Dit is allereerst goed schoongespoeld en opgefrist alvorens we naar de wond van de slokdarm konden kijken.

Er bleek een flinke winkelhaak wond in de slokdarm te zitten. Met hechtdraad heeft de dierenarts de slokdarm kunnen sluiten, maar daarna was het afwachten. Als de wond van de slokdarm weer zou gaan lekken zou dat betekenen dat we niets meer voor Elwin konden doen! Elwin moest de hele dag door telkens hele kleine beetjes zacht voedsel krijgen, zodat er geen spanning op de wond in de slokdarm kwam te staan. Dit ging gelukkig goed! De slokdarm herstelde zich snel en Elwin kreeg weer een goede eetlust. Door de ontstekingen die onder de huid waren was de operatiewond zelf wel minder mooi genezen, maar ook dit is helemaal goed gekomen gelukkig!

Elwin voelt zich nu weer super. Hij eet erg graag en lekker en is ook weer goed aangekomen! De kans is groot dat Elwin alleen maar zacht voedsel kan eten, want zo’n wond in een slokdarm geeft veel littekenweefsel en daardoor is mogelijk dat er dan geen brokjes meer door de slokdarm heen kunnen. Maar tot nu toe mist Elwin de brokken helemaal niet! Deze oude man kan weer lekker van zijn oude dag gaan genieten!

Juni: Diesel

De patiënt van de maand Juni is Diesel, een Franse Bulldog van bijna 4 jaar oud. Op een hete dag in juni belde de eigenaren van Diesel ons in paniek op. Ze waren met spoed onderweg naar onze praktijk in Hoorn omdat hun hond enorm benauwd was geworden. Diesel begon met veelvuldig hijgen, kwijlen en wilde uit eindelijk ook niet meer lopen. Bij ons aangekomen op de praktijk reageerde hij inmiddels zeer matig op prikkels!

Zijn temperatuur was bij ons op de praktijk maar liefst 41,8 graden!! Normaal gesproken is de temperatuur van een hond tussen de 38.0 – 39.0 graden. Als de temperatuur te hoog wordt (>41 °C), kunnen organen als het hart, de lever, hersenen en de nieren beschadigd raken. Oververhitting en zuurstoftekort zien we het meest bij kortsnuitige rassen zoals de Franse Bulldog, Mopshonden en Engelse Bulldogs. Maar pas ook op bij kortsnuitige katten, hartpatiënten en dieren met een donkere/zwarte vacht met dit warme weer.

Door de benauwdheid zullen de stembanden opzwellen, waardoor de hond nog benauwder wordt. Om deze vicieuze cirkel  te doorbreken hebben we Diesel in slaap gebracht. Op deze manier hebben wij een tube (buisje) in de luchtpijp kunnen brengen waardoor hij extra zuurstof kreeg. Verder hebben wij hem geleidelijk aan gekoeld en gezorgd voor een infuus en een injectie gegeven tegen de zwelling rondom zijn keelstreek.

Na een intensieve behandeling zakte zijn temperatuur en kon hij weer lekker wakker worden. Gelukkig gaat het weer goed met Diesel maar het blijft oppassen geblazen met warm weer. Ze kunnen in het ergste geval zelfs overlijden door oververhitting!

Mei: Paola

De patiënt van de maand mei is Paola. Paola was gezellig met haar baasje naar het strand geweest, waar ze een heerlijke avond had gehad. De volgende dag was Paola alleen erg misselijk en was ze veel zand aan het spugen.

Paola had redelijk veel zand binnengekregen met het spelen en dat had haar maag erg geïrriteerd. Bij het lichamelijk onderzoek voelde de dierenarts veel zand in de darmen zitten. Om te kijken waar het precies zat en of er geen echte verstopping in de darmen was ontstaan had de dierenarts een röntgenfoto gemaakt van de buik van Paola.

Zand bestaat uit veel calcium-houdende stoffen. Calcium is ook de reden waarom botten op een röntgenfoto wit zijn. Zoals u ziet op de onderstaande foto is er in de buik een grote witte worst zichtbaar. Deze worst is allemaal zand wat zich in de dikke darm van Paola heeft opgehoopt. Gelukkig waren er verder geen aanwijzingen voor een verstopping zichtbaar.

Om Paola te helpen hebben we haar een clysma gegeven. Dit houdt in dat we rectaal vocht hebben toegediend in combinatie met een glijmiddel, zodat het zand allemaal snel uitgepoept kon worden. Uiteraard heeft Paola ook een pijnstiller gekregen, want al dat zand in die darmen is natuurlijk erg pijnlijk.

Op het moment dat Paola naar buiten ging, heeft ze al het zand eruit gepoept. Ze voelde zich daarna meteen een stuk beter en sindsdien gaat het heel goed met haar.

Als u met uw hond naar het strand gaat is het wel verstandig om goed op te blijven letten. Op het strand zijn veel dingen waardoor honden ziek van kunnen worden. Niet alleen het zand, maar ook het afval wat vaak in het zand ligt, de ontlasting van de vogels en ook de golven vinden ze natuurlijk erg leuk. Het zoute water kan er bovendien voor zorgen dat er een zoutvergiftiging ontstaat bij uw huisdier. Laat daarom uw hond ook altijd normaal drinkwater drinken op het moment als hij of zij veel zeewater binnen heeft gekregen.

April: Holly

De patiënt van de maand april is Holly, een vrouwelijk ratje van 2,5 jaar oud. Ze kwam bij ons omdat een bult bij haar kaak was opgevallen. 

Bulten bij ratten kunnen meerdere oorzaken hebben. Bij ongesteriliseerde vrouwelijke ratten komen heel veel melkkliertumoren voor. De melkklieren zitten bij een rat vanaf de voorpoten tot in de liezen, dus ze kunnen op heel veel verschillende plekken zitten! We hebben Holly in het verleden al eens geopereerd aan een melkkliertumor, daar is ze toen goed van hersteld.

Om te kijken met wat voor massa we nu te maken hadden, hebben we Holly met wat gasnarcose in slaap gebracht. Door een naaldje in de bult te steken wisten we vrij snel de diagnose: Holly had een abces! Abcessen zijn met pus gevulde holtes in het lichaam die ontstaan door een flinke ontsteking. 

Onder sedatie konden we goed de tanden van Holly inspecteren, maar die zagen er gelukkig piekfijn uit, dus een kieswortelontsteking was niet de oorzaak van dit abces. Hoogstwaarschijnlijk is het toch een bijtwondje van een ander ratje geweest die dit abces heeft veroorzaakt. De scherpe tanden kunnen snel door de huid heen boren en bacteriën achterlaten. De huid geneest dan weer heel snel, maar de bacteriën gaan onder de huid verder broeden en vormen een ontsteking.

Het abces bij Holly hebben we open gelegd, de pus eruit gespoeld en de boel goed schoon gemaakt. Na de narcose zat Holly al snel weer van een papje te smikkelen en het gaat nog altijd erg goed met haar!

Maart: Rosso

De patiënt van de maand maart is Rosso. Hij kwam bij ons omdat hij erg benauwd was. Hij heeft eerst in een zuurstofkooi gezeten om hem wat op te laten knappen, alvorens we hem konden gaan behandelen.

Op de röntgenfoto zagen we dat Rosso allemaal vocht achter zijn longen had zitten. Hierdoor konden de longen niet goed ontplooien en had Rosso erg veel moeite om adem te halen. Na een punctie van de borstkas bleek dat het vocht dat we op de röntgenfoto zagen allemaal ontstekingsvocht en pus was. Dit noemen we ook wel een pyothorax. De eerste röntgenfoto is het normaalbeeld bij een kat. Het grote zwarte vlak wat we zien zijn de longen en de witte vlek in het midden is het hart. De tweede röntgenfoto is van Rosso. Hierop ziet u dat er maar heel weinig zwart (en dus luchthoudend longweefsel) zichtbaar is op de foto.

 

Om Rosso te helpen moest het vocht achter de longen vandaan, zodat deze zich weer kunnen ontplooien en Rosso weer normaal kon ademen. Maar doordat er ook een flinke ontsteking was hoopt het vocht zich weer snel op achter de longen. Daarom hebben we aan beide kanten van de borstkas een drain geplaatst die tot in de borstholte ging. Een drain is eigenlijk een hol buisje met een kraantje, zodat we het vocht af kunnen zuigen. Bovendien kunnen we via die drain ook de borstholte spoelen om ervoor te zorgen dat het ontstekingsvocht snel verdund wordt en de bacteriën naar buiten gespoeld kunnen worden.

Rosso heeft het ontzettend goed gedaan, want hij liet zich iedere keer ontzettend goed behandelen. Na enkele dagen mocht de eerste drain al verwijderd worden en weer een paar dagen later kon ook de tweede drain eruit.

Sindsdien voelt hij zich super! Hij is niet meer benauwd geweest en de infectie is compleet genezen.

Februari: Dushi

Dushi is een jonge Bouvier pup van ruim 6 maanden oud. Ze kwam bij ons in de spoeddienst omdat haar eigenaar had gezien dat ze (tijdens een visite) een kiezelsteen had gepikt uit de voerbak van een kat. De steen lag in de voerbak om het schrokken tegen te gaan, maar voor Dushi rook de steen wel erg lekker naar het kattenvoer. Helaas was ze erg snel en had ze de steen snel doorgeslikt! 

Jonge honden eten en kauwen graag op van alles, in en om het huis. Sommige voorwerpen worden gewoon weer uitgepoept. Andere zaken kunnen vervelende schade veroorzaken in het lichaam. Gelukkig wist meneer dat het een gladde kiezelsteen was, waardoor wij Dushi snel konden laten braken door middel van een injectie. Maar helaas braakte ze de steen er niet uit. 

De steen zou maar liefst 4 cm groot zijn wat te groot zou zijn om te passeren. Op die manier zou het een verstopping van de darmen kunnen veroorzaken. Door middel van een röntgenfoto konden we zien dat de kiezelsteen zich nog in de maag bevond. In overleg met de eigenaar hebben we besloten om Dushi te opereren en de kiezelsteen te verwijderen. Hiervoor moest Dushi uiteraard onder narcose en werd de steen uit de maag verwijderd.

Het gaat heel goed met Dushi. De hechtingen zijn inmiddels verwijderd en de wond zag er prachtig uit. Ze is een vrolijke jonge pup en we hopen dat ze geen vreemde voorwerpen meer zal opeten!

Januari: Koda

De patiënt van de maand januari is Koda. Koda is een jonge gecastreerde kater van 2 jaar en 9 maanden oud. Hij kwam bij ons op de praktijk omdat hij moeite leek te hebben met eten. Bij de inspectie van de bek bleek dat Koda erg ontstoken tandvlees had! Het tandvlees was vuurrood en erg gezwollen. Dat doet zeer!

Het ziektebeeld van Koda noemen we het gingivitis-stomatitis complex. Dit houdt in dat er een heftige ontsteking van het tandvlees is, waar veel pijn mee gepaard gaat. Dit kan door een hoop verschillende zaken worden veroorzaakt, zoals kattenaids(FIV) en kattenleukemie(FeLV), maar ook door een herpes- of een calicivirus.

Gelukkig hebben we met bloedonderzoek kunnen uitsluiten dat er geen sprake is van FIV of FeLV. Daarom konden we verder gaan met de behandeling. De eerste stap is proberen of het met medicatie onder controle te krijgen is, maar helaas had dat bij Koda te weinig effect en zodra de medicatie was uitgewerkt kwam de ontsteking in alle hevigheid weer terug. 

De volgende stap is onder narcose alle tanden en kiezen trekken. Dit klinkt als een hele rigoreuze stap, maar aangezien daar het primaire probleem zit van de ontstekingen kan deze zich daarna zo snel mogelijk weer herstellen. Hoe dat zal gaan zullen we nog even moeten afwachten, want de tanden zijn pas net getrokken, maar tot nu toe gaat het goed met Koda.

Op de foto’s kunt u zien hoe rood en ontstoken de bek kan worden van dit probleem. Links ziet u een gezonde kat, en rechts ziet u een kat met gingivitis-stomatitis.